Zadania świeckich w dziele ewangelizacji

         Podstawowa misja Kościoła to ewangelizacja, czyli niesienie prawdy o Chrystusie i Jego dziele zbawienia do wszystkich ludzi i narodów. Jest to zadanie, które zlecił sam Chrystus rozstając się z Apostołami: „Dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przekazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mt 28,18-20). Jest więc to misja samego Chrystusa, przekazana Apostołom, a przez Kościół podjęta.

         Co znaczy ewangelizować? Czy tylko głosić, obwieszczać? Zapewne nie tylko, bo ewangelizacja to także obowiązek świadczenia własnym życiem o przeżywanej wierze. Świadczenie, które niekiedy może być trudnym, nawet bolesnym; mało tego może mieć ono wymiar krzyża. I tego nie ukrywał Chrystus przed Apostołami, a my - dzięki przekazowi Ewangelii i doświadczeniu dwudziestu wieków historii Kościoła – jesteśmy tego świadomi. „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mt 16,24).

         Być świadkiem to nie tylko zadanie zlecone przez Chrystusa, to także wymóg obecnego czasu. Bowiem współczesny człowiek bardziej szuka świadków niż nauczycieli. Jeśli jednak szuka nauczycieli, to tylko takich, którzy swoim życiem popierają głoszone prawdy. Nie wystarczy być tylko głosicielem, tutaj potrzeba autentyczności życia, wręcz jego przeźroczystości w konfrontacji z nauką Ewangelii, moralnością chrześcijańską, prawem Kościoła.

         Za pomocą świadectwa mają chrześcijanie podsuwać tym, co patrzą na ich życie, nieuniknione pytania: Dlaczego takimi są? Dlaczego tak żyją? Co albo kto ich do tego pobudza? Tak było u początku Kościoła, tak jest i dzisiaj. Autentyczność przeżywanej na co dzień wiary ma wymiar ewangelizacyjny.

         Ewangelizować nie trzeba na krańcach świata. To może dokonywać się w każdym miejscu i czasie. Bowiem wszystkie dziedziny życia objęte są Bożym planem zbawienia. Są one w ten sposób historycznym miejscem objawienia się i urzeczywistnienia miłości Jezusa Chrystusa poprzez posługę chrześcijan. Ewangelizacja obejmuje więc rodzinę, pracę, relacje społeczne, zaangażowanie polityczne i kulturalne. Każda konkretna forma zaangażowania – chociażby kompetencje zawodowe, solidność w miejscu pracy, bezgraniczne oddanie siebie w wychowaniu dzieci, obrona prawdy w kulturze – to skuteczna forma ewangelizowania.

         Chrześcijanin – narzędzie i nadzieja ewangelizacji. To spełnienie Bożego posłannictwa. „Uwiodłeś mnie, Panie, a ja pozwoliłem się uwieźć” (Jr 20,7).

         „W pełni uczestnicząc w misji Kościoła świeccy, winni świadczyć, że wiara chrześcijańska stanowi jedyną wyczerpującą odpowiedź na pytania, jakie życie stawia każdemu człowiekowi i każdej społeczności; mogą też zaszczepiać w świecie wartości Królestwa Bożego, będące zapowiedzią i rękojmią nadziei, która nie zawodzi” (Jan Paweł II, Ecclesia in Europa, nr41).

Ks. Andrzej Szopiński