Uwierzyć znaczy przejrzeć

Wygląd zewnętrzny, aparycja, markowy, bądź zwyczajny ubiór, odpowiednie kosmetyki, takie, a nie inne ustawienie życiowe, znajomości, samochód, konto bankowe. Czy to jest pełna prawda o człowieku?

Nasze ludzkie spojrzenia – tak często zawodne, mylne, wprowadzające w błąd; po prostu subiektywne.

Poznać Pana przy łamaniu chleba

Nadzieje, które nie zostały spełnione… Niepokój, który zagościł w sercach apostołów i uczniów Chrystusa… Wydarzenia, których nie sposób zrozumieć… I tyle pytań, na które nie można było znaleźć logicznej odpowiedzi.

Słuchajmy Pana

Bardziej zaufanym osobom, tym wybranym, przedstawia się intymne sprawy swojego serca. Nie wszystkich dopuszczamy do takiej bezpośredniej, wyłącznej relacji. Musiał Chrystus mieć szczególne zaufanie do Piotra, Jakuba i Jana, skoro tylko ich zabrał na wysoką górę (por. Mt 17,1). Tradycja biblijna umieszcza to wydarzenie na Górze Tabor w Galilei. Wybrani uczniowie i wydarzenie niecodzienne. Wobec tych uczniów Chrystus przemienia się. Nawet Jego ubiór jest w ocenie wzrokowej inny, bo lśniąco jak światło. Ubiór Chrystusa to nie jedyne zdziwienie dla Apostołów. Widzą też Mojżesza i Eliasza, rozmawiających z Jezusem. Jak reagują? Zdziwienie, zaskoczenie mieszają się ze strachem. Chcą postawić trzy namioty: dla Jezusa, Mojżesza i Eliasza (por. Mt 17,3-5).

Złóżmy wszystko w ręce Boga

Boża mądrość wiedzie nas dzisiaj do biblijnego raju i na pustynię judzką. Zwornikiem tego biblijnego przesłania są ludzie i działanie szatana. Ludzie to pierwsi rodzice, Adam i Ewa, umieszczeni w ogrodzie Eden i Chrystus, przeżywający czterdziestodniowy post u początku swej publicznej działalności. Pierwszy Adam (ten z raju) i drugi, Nowy Adam – Chrystus.