Modlitwa – obecność przed Bogiem

O modlitwie nigdy dość. Jest ona bowiem oddechem ludzkiej duszy. W takim też kontekście odczytujemy przypowieść o niegodziwym sędzi. Spróbujmy najpierw dokonać jego charakterystyki na podstawie poszczególnych wersetów. Można go określić jako człowieka z natury złego. Skąd taki wniosek? Boga się nie bał i z ludźmi się nie liczył (por. Łk 18,2). Bóg nagradzający czy karzący nie jest dla niego motywem jakichkolwiek działań. Pewnie pojęcie zła w aspekcie religijnym (czym jest zło według prawa, jako sędzia wiedział) i grzechu było mu zupełnie obce. W swojej pysze ignoruje istnienie Boga, a nawet chwali się, iż się Go nie boi (por. Łk 18,4).

Kościół – wspólnota sług

Pozornie można mniemać, że perykopa ewangeliczna, nad którą się dzisiaj pochylamy, dotyczy stosunków społecznych, jakichś uwarunkowań socjalnych. Jednak w jej głębi można odkryć zasady funkcjonowania człowieka wobec człowieka i człowieka wobec Boga. Są to również reguły życia wspólnoty Kościoła.

Najpierw jednak zajmijmy się stosunkami międzyludzkimi na płaszczyźnie: sługa i pan. W czasach Jezusowych twarde wymagania pracy ponad siły, w każdym czasie i pomimo zmęczenia, były na porządku dziennym. Liczyła się tylko wygoda i dobre samopoczucie pana (por. Łk 17,7-8). Podobne zasady funkcjonują w wielu relacjach pracownika i pracodawcy; także w obecnym cywilizowanym czasie.

Życie pełne konsekwencji

Żadne przemiany ustrojowe, polityczne nie sprawiły jeszcze tego, by stworzono takie społeczeństwo, w którym panowałaby równość chociażby w podstawowych dziedzinach życia. Mało tego, im więcej walczymy o prawa człowieka, tym większy następuje rozdźwięk. U jednych totalna bieda, gdy inni opływają w bogactwa.

Wolność od mamony

To prawda, że bogaty człowiek może pozwolić sobie na wiele. Niekoniecznie musi pracować, wystarczy, że powierzy swój majątek innym, którzy będą jego bogactwo pomnażać (por. Łk 16,1). Cała przypowieść o obrotnym rządcy skonstruowana jest na idei zarządzania dzierżawą. Ma to swoje ciekawe przełożenie również na nasze życie. Cokolwiek posiadam: czy to jakieś dobra materialne, zdolności, bystry intelekt, cnoty, dobre cechy charakteru, to wszystko jest tylko dzierżawa, albowiem należy to do Boga, zaś ja mam być tylko dobrym zarządcą tych dóbr.