- Odsłon artykułów:
- 987239
ŚWIĘTOŚĆ JEST ZADANIEM KAŻDEGO CZŁOWIEKA
W dzisiejszą uroczystość Wszystkich Świętych nasze serce pokonuje granice czasu i przestrzeni i staje się wielkie jak niebo. W początkowym okresie chrześcijaństwa członkowie Kościoła byli nazywani także «świętymi». W Pierwszym Liście do Koryntian na przykład św. Paweł zwraca się «do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, co na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa» (1 Kor 1, 2). W istocie, chrześcijanin już jest świętym, chrzest jednoczy go bowiem z Jezusem i Jego paschalną tajemnicą, a jednocześnie musi się nim stawać, coraz bardziej upodabniając się wewnętrznie do Niego.
Odkryć Boga w duszy brata
Musiało to być wydarzenie bardzo doniosłej wagi. Dwa zwalczające się i konkurujące ze sobą stronnictwa religijno-polityczne – faryzeusze i saduceusze – stają jak jeden mąż przed Chrystusem, by rozwiązał ich dylemat, nawet spór (por. Mt 22,34). Na pewno liczyli, że Jezus konkretnie opowie się po jednej czy drugiej stronie, albowiem podczas swojego publicznego nauczania krytykował, albo innym razem, potwierdzał poglądy jednej czy drugiej strony.
Posłuszni jedynie Bogu
Przebiegłość to cecha charakterystyczna faryzeuszów Jezusowego czasu. Pragnienie, by pochwycić Go na słowie, przenikało do głębi ich jestestwa. A On z każdej takiej potyczki wychodził zwycięsko.
Tym razem okazją, by sprawdzić Chrystusa, a zarazem postawić Go wobec moralnego dylematu, okazała się sprawa podatku, bezwzględnie egzekwowanego przez Rzymian. Ortodoksyjni Izraelici płacenie podatków uważali za religijną zdradę. Było to jakby aprobatą panowania pogan nad narodem wybranym.
Przyjąć dar komunii z Bogiem
Obraz uczty z przypowieści na pewno trzeba odczytywać w kontekście czasów mesjańskich jak również w perspektywie eschatologicznej, czyli królestwa niebieskiego. Może najpierw warto wejść w kilka szczegółów kulturowych związanych z przygotowaniem uczty we wschodnich zwyczajach, by później wyciągnąć z tegoż prawdy dla naszego życia.
Trwajmy w przyjaźni z Bogiem
Czytając przypowieść o przewrotnych rolnikach ma się wrażenie, że to jakiś kryminał, który na pewno zakończenie powinien znaleźć w sądzie. Powodów ku temu jest przynajmniej kilka. Po pierwsze nieuczciwi rolnicy, nie dopełniający warunków umowy dzierżawnej. Po wtóre owi rolnicy nie tylko nie oddają słusznie należnej dzierżawy, ale dopuszczają się fizycznej przemocy wobec wysłanników właściciela; przemocy, która nabrała nawet krwawego kolorytu (por. Mt 21,35). Nieuczciwość i żądza dóbr materialnych popychają nawet do morderstwa dokonanego najpierw na sługach właściciela, wreszcie na jego synu, którego – przynajmniej w zamyśle właściciela – powinni uszanować (por. Mt 21,37). Konsekwencje takiego postępowania są łatwe do przewidzenia – sprawiedliwa i surowa odpłata wobec niewdzięczników (por. Mt 21,41).