Radykalizm naśladowania

Ileż zaskoczeń musiały przeżyć tłumy słuchające Jezusa. Niejedne przecież słowa mogły budzić nie tylko zdziwienie, co nawet przerażenie. Jak bowiem zrozumieć słowa o nienawiści wobec swojej najbliższej rodziny? Na domiar wszystkiego ta nienawiść jest warunkiem bycia uczniem Chrystusa (por. Łk 14,26). Jak to pogodzić z Jezusową nauką o miłości bliźniego. Na szczęście znajomość semickiego, wschodniego myślenia pozwala to wszystko dobrze poukładać. Albowiem „mieć w nienawiści” należy tłumaczyć jako mniejszą miłość, więc nie jest to nienawiść w sensie ścisłym. W takim razie miłość Boga samego musi wyprzedzać nawet najpiękniejsze odczucia w stosunku do drugiego człowieka.

Bezinteresowność miłości

Jesteśmy w domu faryzeusza na posiłku, na który został zaproszony Chrystus. Ów faryzeusz nie charakteryzował się raczej jakąś wrogością wobec Jezusa, sam pewnie nawet narażał swoją opinię w gronie innych faryzeuszy. Mniemać jednak też można, że zaproszenie nie do końca było czyste. Może nie sam gospodarz, ale inni faryzeusze czekali, by pochwycić Jezusa na słowie.

Zbawienie zależy od nas

Iluż szczęśliwców będzie zbawionych (por. Łk 13,23)? Pytanie, które powraca jak bumerang w każdym czasie. Autorstwo tegoż pytania jednoznacznie przyznajemy otoczeniu Jezusa, więc Jego uczniom. I jakby nic się nie zmieniło, tylko lat w kalendarzu przybyło, a uczniowie Chrystusa to samo pytanie zadają, może nieco je modyfikując poprzez chociażby przestawny szyk zdania. Dylemat odwieczny! Najpierw wynikający z niedowierzania, czy Bóg rzeczywiście dla każdego mieszkanie przygotował. Po wtóre dylemat, albowiem znając swoją kondycję moralną ma człowiek zawsze niepokój, czy dla niego pośród zbawionych miejsce się znajdzie.

CAŁA NAPRZÓD

„Cała naprzód” – to słowa, które podobno pochodzą z czasów pierwszych statków parowych, kiedy kapitan, obrawszy cel rejsu, rozkazywał, aby cała para i moc silników zostały skierowane na turbiny napędzające łódź. Ten okrzyk bardzo mi przypomina sytuację z dzisiejszej Ewangelii. Pragnienie Pana Jezusa, aby „ogień zapłonął”, jest wyrażone z rzadko spotykaną pasją. Nauczyciel nie zostawia wątpliwości: pełne zaangażowanie się w życie z Bogiem nie będzie przyjęte oklaskami najbliższych. Chęć głoszenia Ewangelii spotka się z oporem otoczenia, ale również z moim sprzeciwem. To we mnie „dwoje wystąpi przeciw trojgu, a troje przeciw dwojgu”.