Zmartwychwstanie Jezusa i nasze

Droga do grobu nigdy nie należy do pozytywnych przeżyć. Zawsze w pamięci jest ktoś, kogo po ludzku i w ziemskim wymiarze nam zabrakło. I droga Marii Magdaleny musiała być okupiona negatywnymi doznaniami przerażającej śmierci Mistrza i przyjaciela. Była to też pewnie droga wyrzutów sumienia, że nie udało się dokładnie przygotować martwego ciała Jezusa do złożenia do grobu (por. J 20,1).

Pascha Pana i nasza

Tajemnica Męki Pańskiej zadziwia i po ludzku przeraża. Nawet będąc świadkiem tylko odczytującym czy wysłuchującym opis tejże Męki czujemy się jej bezpośrednimi uczestnikami. Nie da się tutaj być tylko kibicem. Ta rzeczywistość wciąga człowieka, zmusza do konkretnych decyzji. Albo stanę u boku Chrystusa, który cierpi, albo będę Jego przeciwnikiem i jednym z oprawców. „Pan Bóg otworzył ,mi ucho, a ja się nie oparłem i nie cofnąłem. Podałem mój grzbiet bijącym i policzki rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mej twarzy przed zniewagami i opluciem” (Iz 50,5-6). To niby tylko słowa starotestamentalnego proroctwa. Ale czy niby? Dokładnie spełniły się w losie umęczonego Jezusa. Dokładnie też dzisiaj spełniają się w życiu prawdziwych uczniów Chrystusa. Albowiem Męka Pana trwa. A dzisiaj pozwolić na to, by wystawiono mnie pod pręgierz krytyki, drwiny, ironii i wyśmiania ze względu na wiarę i Chrystusa, to już męczeństwo. To cierpiący Jezus w swoich uczniach, w swoim Kościele.

Sztuka życia, sztuka umierania

By osiągnąć choćby chwilową sławę w sporcie, trzeba długich lat mozolnego treningu. By być fachowcem w jakiejś dziedzinie trzeba lat wytrwałej nauki i praktyki. By pięknie umierać, trzeba pięknie żyć, bo jakie życie, taka śmierć. Dzisiaj o śmierci mówi się swoiście, jakby w oderwaniu od człowieka. A trzeba mówić o sztuce dobrego umierania, co wcale nie oznacza umiłowania samej śmierci, czy odrzuceniu doczesności, a skierowaniu się ku pełniejszemu życiu, które po śmierci przychodzi.

Stolica Apostolska udzieliła łaski odpustu zupełnego
za następujące modlitwy i akty pobożności:

• półgodzinne rozważanie Modlitwy Pańskiej,

• udział w dniu skupienia, które zawiera rozważanie
  o św. Józefie,

• spełnienie uczynku miłosierdzia względem duszy lub ciała,

• odmówienie części różańca w rodzinie lub przez narzeczonych,

• codzienne powierzenie działalności (pracy) opiece św. Józefa,

• modlitwę za wstawiennictwem św. Józefa za poszukujących pracy,

• odmówienie Litanii do św. Józefa lub Akatystu, lub innej modlitwy w intencji prześladowanych chrześcijan,

• modlitwę do św. Józefa – w dniach: uroczystość św. Józefa (19 marca), wspomnienie św. Józefa Rzemieślnika (1 maja) i w święto Świętej Rodziny oraz odmówienie modlitwy za wstawiennictwem św. Józefa przez osoby starsze i chore, które nie mogą wyjść z domu