Przyjść do Pana po falach

Tłumy nakarmione, więc można oddać się innym czynnościom. Jezus zostaje na górze, by się modlić (por. Mt 14,23). Modlitwa wdzięczności po dniu pełnym wysiłku, pracy. Modlitwa samotności – sam na sam z Bogiem. Dla piękna i skuteczności modlitwy taki przywilej czasu i miejsca dla spotkania z Bogiem trzeba sobie zagwarantować.

Odpust Porcjunkuli

U stóp Asyżu wznosi się bazylika Matki Bożej Anielskiej, wybudowana w XVI wieku. W samym centrum tej renesansowej świątyni znajduje się skromny kościółek benedyktyński z IX wieku, zwany Porcjunkulą. Pierwotny tytuł tego kościoła brzmiał - Najświętszej Maryi Panny z Doliny Jozafata. Według bowiem podania kapliczkę mieli ufundować pielgrzymi wracający z Ziemi Świętej. Mieli oni przywieźć grudkę ziemi z grobu Matki Bożej, który sytuowano w Dolinie Jozafata w Jerozolimie. Nazwę Matki Bożej Anielskiej prawdopodobnie nadał świątyni św. Franciszek z Asyżu.

Odkryć skarb królestwa Bożego

Jezusowego nauczania w przypowieściach ciąg dalszy. Tym razem przychodzi nam pochylić nad przypowieściami o skarbie, o perle i o sieci.

Skarb. Jego definicja jest bardzo względna i oznacza coś bardzo cennego, wartościowego, dla czego człowiek umie oddać wiele. Człowiek odkrywa skarb w roli i aby stać się jego szczęśliwym posiadaczem wyzbywa się wszystkiego, aby móc zakupić rolę, w której skarb był ukryty (por. Mt 13,44).

Abyśmy szli i owoc przynosili

Dzieci, przyglądając się rolnikowi dokonującemu zasiewów jeszcze według starych metod (zasiew ręczny), niejednokrotnie go naśladowały. On siał ziarno, one zaś markowały tę czynność rozsiewając wokół siebie drobne kamienie czy piasek. Jakże różny ów zasiew. Rolnik sieje życie, albowiem ziarno jest żyjącym zarodkiem, z którego z wielką energią wyrośnie zielony pęd. Zaś piasek czy kamienie nie dają życia; one w pewnym sensie symbolizują martwotę.