Oczekiwanie z miłością

Tej prawdy z zasad życiowych chrześcijanina wyrzucić w żadnym wypadku nie wolno. Jest to prawda o konieczności ustawicznego czuwania. Dlaczego czuwać? Albowiem Chrystus jest w drodze do człowieka i nie wolno nam przeoczyć chwili Jego przyjścia do nas.

Jak czuwać? W symbolice stroju człowieka oczekującego na Jezusa już wiele uda nam się odkryć. Biodra przepasane i zapalone pochodnie (por. Łk 12,35). W ten sposób chrześcijanie mają się upodobnić do Żydów, którzy ongiś przygotowywali się do ucieczki z Egiptu. Strojów nie mieli wtedy powłóczystych (takie utrudniałyby ruchy), lecz tylko przepasane biodra.

Niewłaściwa miłość dóbr

Na drodze do pełnego zjednoczenia człowieka z Chrystusem może pojawić się wiele przeszkód. Jedną z nich może być brak cnoty ubóstwa, który przejawia się chciwością, złym gospodarowaniem nagromadzonych dóbr, przywiązanie do bogactw tego świata (por. Łk 12,15). Naukę na ten temat osnuł wokół prośby kogoś z tłumu o interwencję u jego brata, by ten zechciał podzielić się spadkiem (por. Łk 12,13). Skąd pomysł, aby Jezusa uczynić sędzią czy rozjemcą w sprawach rodzinnych, tym bardziej spadkowych? Prawo sukcesji w Izraelu było dobrze skonkretyzowane, jednak w sprawach wątpliwych zwracano się do rabinów, by ci, jako arbitrzy, byli rzecznikami sprawiedliwości. Być może człowiek zwracający się do Chrystusa czuł się pokrzywdzony, a Jego osobę traktował za biegłego znawcę prawa, jeśli nie nawet ustawodawcę.

Bóg daje tylko z miłości

Znów przyglądamy się rozmodlonemu Jezusowi. Zazwyczaj modlił się na osobności. Tym razem jakby pośród ludzi, skoro gdy tylko modlitwę zakończył, wszedł w dialog z uczniami (por. Łk 11,1). Cuda, głoszenie Ewangelii. To wymaga czasu i sił. A jednak On, Jezus Chrystus – Bóg, umiał zagwarantować sobie przywilej czasu na modlitwę. Kto się coraz mniej modli, ten ma coraz słabsze więzi z Bogiem.

Troska doczesna i nadprzyrodzona

To był niezwykły dom. Dom rodzeństwa: Marty, Marii i Łazarza. Niezwykłość jego bierze się nie z powodu wyjątkowości jego stałych mieszkańców (choć pośrednio także), ale ze względu na szczególnego gościa, który ten dom niejednokrotnie nawiedzał – Chrystusa Pana.