Świątynia, miejscem zamieszkania Boga pośród swojego ludu

Dzisiejszym obchodom rocznicy poświęcenia własnego kościoła liturgia nadaje rangę uroczystości. Wskazuje przez to na wielkie znaczenie materialnej budowli, zwanej kościołem. Kościół był i jest miejscem spotkań wyznawców Jezusa Chrystusa. W pierwszych wiekach chrześcijanie spotykali się na sprawowanie Eucharystii w prywatnych domach. Stąd też miejsce owych spotkań nazywali miejscem zgromadzeń wyznawców Chrystusa.

Jan Paweł II – Orędownik Prawdy

„Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,32). To zdanie z Ewangelii Janowej określił niegdyś Jan Paweł II w wywiadzie, przeprowadzanym przez André Frosarda, jako najważniejsze z Ewangelii.

Słowo „prawda” odgrywa wielką rolę w całym biblijnym przekazie, szczególnie jednak w Ewangeliach. Chrystus, przychodzący na ziemie jako odwieczne Słowo – Logos, otrzymuje od Ojca chwałę pełną łaski i prawdy (por. J 1,14). Całe ziemskie życie Jezusa, Jego posługa człowiekowi, było przede wszystkim służbą prawdzie. Przed

Eucharystia znakiem nadziei

         Człowiek ze swej natury jest istotą społeczną, a zarazem w naturę człowieka wpisana jest gościnność. Lubimy być zaproszonymi w gościnę. Lubimy też podejmować gości. Zapraszamy na obiad; innym razem częstujemy przysłowiowym ciasteczkiem. Urządzamy też bardzo uroczyste przyjęcia. Po co to czynimy? Czy tylko, aby się najeść (posiłek jest koniecznością każdej istoty żywej)?

Miłosierdzie – jedno z imion chrześcijaństwa

         Wiele musiało być troski i miłości gospodarza, gdy zakładał winnicę. Ileż miał zaufania, zlecając opiekę nad winnicą konkretnym rolnikom? Cóż za to otrzymał? Niewdzięczność. Jak tu nie unieść się gniewem? Jak tu nie ukarać? Wczytując się w przypowieść o przewrotnych rolnikach łatwo nam potępić niewiernych Żydów, przewrotnych faryzeuszy. O nich przecież bezpośrednio mowa. Ale czy tylko o nich? Może także o nas?

         Dramat gospodarza winnicy to nie tylko dramat tego konkretnego człowieka, ale to także dramat samego Boga. Boża dobroć, Boża miłość wobec człowieka pozostaje często bez echa, bez pozytywnej odpowiedzi.